[...]

Lugo33

I tak Bóg ruszył wraz ze słońcem
W podróż codzienną
Na górami, nad lasami
Nad jeziorami i morzami.

Patrzył smutny
Jak to świat przez niego stworzony
Padał w gruzy wyniszczany
Przez człowieka grzesznego.

Czy znowu zesłać potom,
By pochłonął te masy.
A może na powrót Mesiasza,
Który by je zbawił.

W tych rozmyślaniach,
Bóg dotrwał do nocy.
Zasłonił twarz dłońmi
I gorzko zapłakał.

Tytułu chwilowo brak, więc jeżeli ktoś ma jakieś sugestje, może tu pisać.